أین الطالب بدم المقتول بکربلاء...
سیقول مولانا القائم المهدی(ارواحنا له الفداه) حین ظهوره: الا یا اهل العالم، ان جدی الحسین(ع)قتلوه عطشاناً...
شد ماه عزا و خبر از یار نیامد بر منتظران وعده ی دیدار نیامد
ای کاش که با منتقم امسال بگوییم اى اهل حرم میر و علمدار نیامد...
باز هم محرم از راه رسید و ما را از خواب غفلت
بیدار کرد... باز هم نواهای آشنا به گوشمان میرسد... باز هم صدای ناله ی مادری که
فریاد میزند"بنیّ، قتلوک، ذبحوک، خذلوک و من شرب الماء منعوک..."به گوش
میرسد...
باز هم شعر محتشم بر در و دیوار
ندای عزای سیدالشهداء(ع) را سر میدهد که:
گویا عزای اشرف اولاد آدم است...
حسین به ما یاد داد که در مقابل
ظلم ظالم، سکوت نکنیم... او به ما آموخت که اگر کسی در مقابل حاکم ستمگری که حرام
خدا را حلال شمرده و عهد شکنی میکند، سکوت کند، خداوند او را نیز به همان عقوبتی
دچار میکند، که آن حاکم ظالم دچار میشود...
او به ما آموخت که امر به معروف
و نهی از منکر را احیا کنیم و از سرزنش و تهمت و توهین و رنج و عذاب پس از آن
نهراسیم و دل به این دریای مواج بزنیم که:
موجیم که آسودگی ما عدم ماست...
او گفت که اگر مسلمین به معاویه
و حکومت او دچار شدند،به این دلیل بود که دل به دریا نزدند... چه در بذل مال...چه
در دشمنی با دوستان جاهل و ....
در آخر هم خودش گفت:ان کان دین
محمد لایستقم الا بقتلی، فیا سیوف خذینی...
اگر دین محمد(ص)جز به کشته شدن
من پایدار نمیماند، پس ای شمشیر ها مرا در بر گیرید...
کاش گریه ها و اشک های این ماه
عزا به ما کمک کند تا راه سید شهیدان را ادامه دهیم...
انشاء... به حق این ماه عزیز و شریف، همه ی منافقین به خاک مذلت بنشینند...